Sploty zdarzeń, ludzi, miejsc, emocji. Odkrywanie i wyrażanie siebie poprzez sztukę. Porządkowanie wydarzeń, doświadczeń oraz uczuć z nimi związanych. Oscylowanie wokół człowieka, jego cielesności i psychiki. Połączenie świadomości, duszy, umysłu, fizycznej postaci. Próba uchwycenia metafizyki w materialną formę. To klucze do mojej twórczości i jednocześnie wskazówki do interpretacji prac.

 Wszystkie gobeliny graficzne zostały wykonane przy wykorzystaniu autorskiej techniki łączącej serigrafię na bawełnianym papierze z ręcznym przeplotem. Długotrwały proces ich tworzenia stanowił dla mnie formę medytacji, pozwalając zanurzyć się w podświadomości. Traktuję sztukę jako medium do wyrażania siebie. W moich dziełach wyraźnie zaznaczony został aspekt prywatny, widoczne są ślady bezpośredniej interakcji między mną a bliskimi mi osobami, co w dużej mierze składa się na mój portret psychologiczny.

 Podczas procesu kreacji nasuwały mi się liczne pytania: Czy to naprawdę ja? Czy to są moje przemyślenia? Czy kogoś innego? Może istnieje jakaś zbiorowa jaźń, z którą możemy się łączyć w akcie tworzenia? Jako ludzie jesteśmy do siebie tak bardzo podobni, a jednocześnie każdy ma w sobie coś unikalnego. Czy to, czego szukamy jest w nas? Czy poza nami? Z czego wynika wewnętrzna pustka? Na te pytania nie ma oczywiście jednoznacznych odpowiedzi, ale sam namysł nad nimi stawał się dla mnie inspiracją do tworzenia.

 Zostaliśmy utkani z konkretnych genów, materii biologicznej, ciała, duszy, emocji. Formowani na osi czasu przez czynniki środowiskowe, historyczne, społeczne, oczekiwania innych ludzi. Jednocześnie sami również tworzymy naszą egzystencjalną tkaninę, wplatając w nią określone wzorce zachowań, podejmowane działania, poznanych ludzi, odwiedzone miejsca, wyznawane wartości, lęki i pragnienia. W takim ujęciu gobeliny graficzne można interpretować w sposób uniwersalny. Poprzez podobieństwo doświadczeń lub określony poziom wrażliwości każdy może się z nimi w jakimś stopniu zidentyfikować, odnaleźć ślady własnej biografii.